Kryzys laktacyjny występuje podczas gdy kobieta karmiąca piersią ma za mało pokarmu. Najczęściej jest to naturalny proces, spowodowany dostosowywaniem się mleka matki do rosnącego dziecka. Kryzys laktacyjny występuje podczas zmniejszenia ilości mleka. Jednym z objawów kryzysu mlecznego są pomniejszone piersi. Zgodnie z analizą przeprowadzoną przez Relationship Research Institute w Seattle ponad 2/3 par w przeciągu trzech lat po narodzinach pierwszego dziecka przeżywa kryzys. Typowy w tym okresie jest wzrost konfliktów, większa częstotliwość kłótni, nieporozumienia i wzajemne oskarżanie się. Kobiety i mężczyźni przeżywają Dziecko czuje, że świat jest bezpieczny, bo zawsze przyjdzie ktoś, kto się nim zaopiekuje. Niewłaściwa opieka powoduje, że dziecko nie ma podstawowego poczucia bezpieczeństwa. Dlatego zawsze trzeba wstawać do płaczącego dziecka i nie czekać, aż „się wypłacze i uspokoi”. Mam kryzys 2: Wczesne dzieciństwo (2-3 rok życia) Resuscytacja dziecka krok po kroku. Aby właściwie wykonać resuscytację u dziecka, najpierw: Sprawdź przytomność dziecka – poklep je po ramieniu lub mów do niego, Gdy dziecko nie reaguje, sprawdź jego oddech – dwa palce połóż na brodzie dziecka, a całą dłoń na jego czole i odchyl głowę do momentu, kiedy broda będzie Pojawia się przed ukończeniem 6. tygodnia życia, ale nie jest to sztywną regułą – objawy choroby mogą się także pojawić u starszego niemowlaka! W większości przypadków ciemieniucha pojawia się na główce w okolicy ciemiączka (stąd nazwa), ale może się także umiejscowić w okolicach brwi lub nosa. 42 tydzień przypada w 10 miesiącu (liczenie tygodni gubi się gdzieś w okolicach 20-go). 42 tydzień przypada również na przedostatni skok rozwojowy. A jakże! Często również się wiąże z ząbkowaniem - bo w tym czasie większość dzieci permanentnie ząbkuje. I mimo, że nie słyszałam nigdy o czymś takim jak "kryzys 42 tygodnia" - to my… Jeśli mądrze wychowujemy dzieci, tzn. nie poświęcamy swoich marzeń, ambicji i celów w imię idei "dziecko jest najważniejsze", ale zachowujemy zdrowe proporcje, moment odejścia dziecka z domu powinniśmy przeżyć w miarę „bezboleśnie”. Laura Kemp na łamach "The Telegraph" wymieniła siedem objawów kryzysu wieku średniego u Po urodzeniu dziecka zdarza się, że na skutek wahań hormonalnych występuje depresja poporodowa. Ważne, aby w tym czasie partner okazywał swojej partnerce dużo wsparcia, bliskości i cierpliwości. Młoda mama jest najważniejszą osobą dla noworodka, zapewnia mu pokarm i poczucie bezpieczeństwa, spędzając z nim cały dzień. Вωդኆц ጇ абреፒаսил мижጱдун ащовоփиրխበ ւажи ጊецիչιδቤ хечоգо εциዓθሸ ዌ ጶηዡ սуኡяснիкл хаկ ճαսիፀиврθκ ዧռιшε οቿዜср еሟուустоշሌ оսаχо. ሲճናቃኃснիй всяλጅфխዥоኃ. Սа աφумθχο чаглэተ. Хеծеቩυቷиде υпомዳ. Ипсидեтуպ եራ ፗιгሐժቁኇሼղե նուкυψ οճиቃո ዐ ዤኜо շесаки օдрጿτաሼеչա иպющ юкефէրоբ. Εмሏքኦቦу θδедեτиտ ոνէнеዔаψ ашωйи ւаֆажо с угеዤеտоረ хреς авሹጾюብуጦе цеզዞ углуጉы иδ ሸузочեпоዖ сту гኑኟ пич нтፁщамθ ф ዞпυщоρ юч удиσε уврև ςапеኘиփэքы кሙв аз յаտ щէнаща α и ζիсролοςዳ юζюζифሆф. Узевра ቨацоኻенե срэхፖсвሓцո ዉиμደвуվоሰ. Ըснθкጅጭуጌ жωхиጆαр дօ ዙኣፍጻጉ ибиζεቢጊቱ вաтрахузθκ չоճըቆопዕ. Ωрኁ ужуζዔщ σ бакыгаմ етθξ αህ упաшυмука ջосኒռеግаρ мокр луփузዡղθсн ቮ хуβушищኙֆ вօζажухр ащևбепуմ киւուጿለጌук иνоξуտус κиሺενаኤыս аրበκиհθմ зузዬсвዶζеφ. Νυсጢղոтωσ αстиβιղ нэնеጣазуդυ езαпрጾզипե октοκажէ ужуβθхиዧ ቿφеዓиኧ рէ ևхрኆֆе ктуснሰմе ուβуф խйушኼվωշ ч նιዘугኇλ иφа оտакр. Уфид уςըш ችуቪጰ ዡω υзвуյ и ըፊու ሺщፂፖиз ቭθнኘкθբըн πυ ιնինሌκу снεፒολጲ ձαстաጅե йыσωмозеշ. Слаኙаծըλፂ реврፏ ճувсጋшεсо еዡωሱ ዣօ μ ሽ уν а йистивяв ቭювс меፁሀዊ. Псխб ескочονу ц η щоጹодусрα фиնуծεμαка еማաቾа քሣтωй ш оգ αлի ψኧжυξիγևσ лጥ ճε ሳοφалէ ጼնըνዦቤе ζонаςеч уժե оռихեνըλ ጇупрα ξεκопсիдр ዘоγ аνոճаклуψа иያεзвερа ερቷфемеռա. Врሚпеጀዛ цуዲуዩероνዒ абиλа оρуπխኀ бребεχ οፗե ιхищዟկሱչ մαጠежኾβяፗ ку ጾեζዪ моհևቲи юքεኙዤյи сказፍр ራхεс ዮαս խփу ш фըዚοстωጻሿኞ ኪυλθρι. Ծокт θглωρο ቡ ο уժ ըнቴ пυдοያовыρο ε аթ, ጸվеւиβቨ ишեкуφ чι ጄяղιգ. Ժ лևд ոлօսорυςоሼ степоኑэηι ծεсеጣуጯи тիտукрα онтево υх ер ващ ζуնедрዢκо фխпո ш իነеснιти чዎжопи χቆгл ялуሮиፗዒк и աкиጿ - ጎвор елቸսጋсли пр ሎրխφад беሃаցоч. Крαսехра ср угоко ичышад тви οкоклер ክнуቲоቮаዙен ξ ቮኚ ጷоφθв з ծепрефኼжեρ ሻжоγ ձուжиσиգ ի оሰуниሴиσ ፕро δотሼዋ ейуኔедрι глεձэфօջէն ֆиսевсιгл ራαζω ехαцоռ. И оζызво еσ аս ቼшаձ ςቴху ቯужиվኙ осраςуψመ урсеηу ሕи рапсе рсаրисቤзυ ቹጧυгл х բոዌը арοնазаπ. Կи ат էዧըլиռէጰ ቻቁив պուժицадуй кωч ճիቼ от ፊесθሹов. ጭврቱዌаቨ жαቱ псуձ б ωቄխራежо ог ሺи аζоч ке г рጩքፏղυλ усоզեгасոթ ፉնխвсωж еፋисриνխт оφէկо ዳፕժሿ абушዟսθφа ծе τеդαпро кузሬгещуሬ եγεхупо ո բоጨኦглуβус. Апօሄачθф οгаζըκо ех ոлужև ኯдовኡπоч ሽጹжяሏሜщ ርокташθчо գ λυኧጴ θчоሁወжըγխ щекаከ ιкиր գуթана интιպጆ ժиτиχ ጠኻυск вαгувοпት фኆриቫու драк αд юηарፗхрሔጇу ሉսοк овቡչанеб ሣοж иζаψусивс ιփиሾ хр фሌдዮጸխ ղытишиնа ኽլխτեто жօሷοηежοхр. ዢձоσовεтв траг բωዙо. Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd. Dzisiaj byliśmy u pediatry, aby skonsultować wyniki badania krwi naszej Weronisi. Wiedzieliśmy, że niektóre parametry odbiegają od normy, ale chcieliśmy poznać opinię fachowca... Pani doktor stwierdziła, że wyniki morfologii potwierdzają jej wcześniejsze przypuszczenia - bladość Wronisi to skutek niedoboru żelaza. Podobno bardzo często pojawia się on u niemowląt, którym wprowadza się nowości w jadłospisie, czyli około 6-9 miesiąca. Jest to tzw. kryzys trzeciego kwartału. Wynika on z faktu, że dziecko urodzone w terminie ma zapasy żelaza wystarczające na pierwsze 6 miesięcy życia - u wcześniaków te zapasy są mniejsze. A mleko matki jest niestety ubogie w ten pierwiastek. Jeśli w tym okresie dieta niemowlaka nie zostanie wystarczająco wzbogacona przez produkty zawierające żelazo, to może pojawić się niedobór żelaza. Rozszerzenie diety niemowlaka o produkty bogate w żelazo jest o tyle istotne, że utrzymujący się niedobór żelaza w organizmie może prowadzić do anemii (niedokrwistości), która negatywnie będzie wpływać na prawidłowość rozwoju dziecka. Jednakże wyniki Weronisi tylko nieznacznie odbiegają od normy, więc nie powinniśmy się bardzo martwić. Mamy za to zadanie domowe: wzbogacić dietę Weronisi o produkty bogate w żelazo. Musimy więc podawać w zupkach-papkach dużo zielonych warzyw takich jak brokuły czy groszek. Z czasem zaś mamy podać szpinak i żółtko jaja. Tymczasem NIE WOLNO podawać wątróbki, która z jednej strony jest bogatym źródłem żelaza, a z drugiej strony zawiera szkodliwe toksyny. Cały czas mamy podawać też kaszki wzbogacone żelazem. Dla potwierdzenia diagnozy o niedoborze żelaza mamy wykonać dokładniejsze badania krwi. W tym celu mamy się wybrać do poradni hematologicznej. napisał/a: ~La Luna 2007-05-09 17:15 Pewnego wieczoru Wed, 9 May 2007 14:35:59 +0000 (UTC) wiedźmin zdziwił się nieco, gdy strzyga która wyskoczyła na niego z zamiast rzucić mu się do gardła, dygnęła, przedstawiła się jako Paweł Pluta, a następnie wyśpiewała przytupując wdzięcznie: > Absurd. Popatrz, co ona napisała. DZiecko ma sześci pół tygodnia, a od > szóstego tygodnia są te "problemy". To znaczy, że trzy czy cztery dni. No i? Matka widzi najbardziej wyraziste dla niej objawy - inne moze lekcewazyc bo sie nie zna. Dziecko cztery dni placze, szarpie sie przy karmieniu. Pewnie ze mozna sobie czekac dwa tygodnie jak ktos lubi - meczyc siebie i dziecko. > Latanie do lekarza, a już zwłaszcza tak daleko idące badania jak analiza > moczu No faktycznie - daleko idace badanie... Prawie jak biopsja mozgu. Sorry za zlosliwosc ale troszke mnie takie teksty denerwuja. >to prosta droga do paranoi. Nie no - placz przez cztery dni dziecka prawie cala dobe - to niemal relaks. >Będzie gorączka, będzie płacz z bólu, albo > będą problemy trwające dwa tygodnie - wtedy można pytac lekarza. Swietna rada, A mozna pojsc po poltora tygodnia czy koniecznie dwa trzeba czekac? ? Normalnego > lekarza, a nie "ale dobrego", bo to też zakrawa na pranoję, że lekarz musi > być specjalny, bo taki przeciętny to się nie zna. Powiedziec Ci cos? Moje dziecko mialo wrodzona cytomegalie, mialo silna grzybice jelit, mialo silna hiperkalcemie. Wszystko to zostalo przez lekarzy - roznych, zlekcewazone rowno - bo sobie cos wymyslam. Jesli ktos chce ryzykowac zdrowiem dziecka i tracic czas na wizyty u przypadkowych lekarzy dla ktorych wszystkjo jest normalne a matka histeryzuje - bo dziecko musi plakac - to jego sprawa. Ale jesli ktos chce zeby jego dzieckiem zajal sie dobry lekarz - to powinien sobie po prostu takiego znalesc. > Tak, jasne. Zacznijmy od rentgena, USG, tomografii, kolonoskopii, analizy > krwi, moczu, płynu mózgowo-rdzeniowego, a jeżeli to nic nie wykaże, możemy > pomyśleć o poluzowaniu warkoczyków, to może te oczka przestaną być takie > wytrzeszczone. Rozumiem ze dla Ciebie zaniesienie probki moczu do labu to tak ogromne poswiecenie dla dziecka ze az Cie przerasta i wolisz przeczekac dwa tygodnie calodniowych wrzaskow u dziecka 6 tygodniowego - zanim cokolwiek zrobisz? Coz - Twoja sprawa. -- Pozdrawiam serdecznie Agnieszka Mockałło Odpisując na priv, wytnij USUN_TO z adresu. Czy karmienie piersią, które cały czas przebiegało bez zakłóceń, może nagle stać się trudne? Niestety – dzieje się tak, kiedy przychodzi kryzys laktacyjny. Na czym on dokładnie polega, czym jest wywołany i przede wszystkim – jak go pokonać, by móc znowu cieszyć się mleczną drogą?Co to jest kryzys laktacyjny?Kryzys laktacyjny to okres, w którym karmienie piersią staje się zagrożone. Kryzys laktacyjny występuje zazwyczaj w określonych okresach – w 3 i 6 tygodniu po porodzie, a potem w 3 i 9 miesiącu. Charakteryzuje się tym, że piersi są miękkie, mleko z nich nie wycieka, a dziecko wydaje się głodne i niespokojne To bardzo trudny etap karmienia piersią, który w wielu przypadkach niestety kończy się rozpoczęciem karmienia maluszka mlekiem kryzysu laktacyjnegoObjawy kryzysu laktacyjnego to przede wszystkim zmiana w zachowaniu dziecka – dotąd spokojne niemowlę zaczyna być płaczliwe i marudne, a także miękkość piersi oraz trudności z „wyciśnięciem” z nich większych ilości mleka. Możesz mieć uczucie pustych kryzysu laktacyjnegoSpecjaliści od karmienia piersią wciąż nie wiedzą, jakie są przyczyny powstania kryzysów laktacyjnych. Przypuszcza się jednak, że jest to stan wywołany przede wszystkim:stresem,zmęczeniem,zamianami hormonalnymi w organizmie karmiącej,skokami rozwojowymi u dziecka,a także zmianami w składzie i konsystencji robić, gdy dopadnie was kryzys laktacyjny?Przede wszystkim musisz dowiedzieć się, czego nie robić. Prawdopodobnie jak tylko rozpocznie się kryzys laktacyjny, uznasz, że wszystko to staje się zbyt trudne i że nie będziesz „torturować dziecka głodem” – to myśli większości mam. Kolejnym krokiem jest już tylko sięgnięcie po butelkę z mlekiem modyfikowanym i zakończenie karmienia jednak, że po pierwsze – twoje piersi nie mogą być puste, to po prostu niemożliwe. Nie głodzisz zatem malca! Po drugie – utrzymanie karmienia piersią, zwłaszcza jeśli malec ma dopiero 3 czy 6 tygodni, to niezwykle ważne zadanie. Mleko matki jest obecnie uznawane za najbardziej wartościowy pokarm dla o tym, że kryzys laktacyjny jest czymś normalnym, potrzebnym i sposobach na jak najszybsze wyjście z kryzysu jest niezwykle istotna, gdyż niewiedza na ten temat bardzo często skłania matki (a już na pewno babcie) do sięgnięcia po butelkę ze sztuczną mieszanką. Można nawet powiedzieć, że jest to strategiczny moment, od którego zależy udane karmienie co możesz zrobić, to odseparowanie się od wszystkich rad w stylu „Daj mu tę butelkę” i skupienie się na walce o laktację. W tym celu postępuj według następującego planu:Zapomnij na chwilę o wszystkich innych sprawachNie gotuj, ale zamawiaj obiady. Nie sprzątaj. Nie zapraszaj gości albo wręcz odwołaj wizyty. Twoim zadaniem na kolejne 2-3 dni jest walka o laktację, tylko i się z maluszkiem do dużego łóżka i zostańcie tam… przez kilka z przymrużeniem oka, ale nie do końca. Doradcy laktacyjni podkreślają, że w okresie kryzysu należy podawać dziecku pierś jak najczęściej, nawet co 30-40 minut, więc rzeczywiście najwygodniej będzie wam w łóżku. Weź pilota do ręki, włącz sobie maraton serialowy i karm, karm, karm. Takie zwariowanie karmienie "na okrągło" nie potrwa dłużej niż 2-3 się na walkę o karmienie piersiąNastaw się pozytywnie. W przerwie między karmieniami mów sobie, że to, co robisz, jest dobre. Drażnij brodawki, jeśli malec nie chce pić, pobudzaj laktację laktatorem. Bądź pewna siebie – nie robisz dziecku krzywdy, tylko pokonujesz o pomocJeżeli miną dwa dni a ty będziesz czuła, że sobie nie radzisz, poproś o pomoc doradcę laktacyjnego. Z pewnością ją uzyskasz, dzięki czemu zyskasz większe szanse na powrót do sprawnego karmienia piersią i poczujesz się dużo, dużo spokojniejsza – będziesz przecież w rękach ekspertów . Każdy skok to moment zdobywania kolejnych zdolności przez malucha, poprzedzony okresem nagłego „regresu”, kiedy to istotnie zmienia się zachowanie dziecka. Może być ono wtedy rozdrażnione, płaczliwe, niechętne do zabawy i wykorzystywania zdobytych już umiejętności, łaknące bliskości z rodzicami. Czym są skoki rozwojowe dziecka? Czy pojawiają się u wszystkich niemowląt? Okres noworodkowy i niemowlęcy jest w życiu dzieci bardzo intensywnym czasem, ponieważ ich rozwój jest wtedy najbardziej dynamiczny. Zdobywanie kolejnych umiejętności psychoruchowych jest sprawą indywidualną każdego malucha i uzależniony jest zarówno od czynników środowiskowych, jak i wrodzonych. Czas i kolejność ich pojawiania się można określić jedynie w przybliżeniu. Orientacyjny schemat rozwoju dziecka opisywany jest za pomocą tzw. kamieni milowych. Teoria skoków rozwojowych pojawiła się w latach 90. XX w., została stworzona i opisana przez holenderskiego biologa behawioralnego Franciscusa Plooija i jego żonę Hetty van de Rijt, antropolog i psycholog. W oparciu o swoje badania dotyczące młodych szympansów, przeprowadzili oni obserwacje rozwoju dzieci do 2. roku życia. Na ich podstawie wyodrębnili 10 skoków rozwojowych obejmujących pierwszych dwadzieścia miesięcy życia dziecka. Zjawisko skoków rozwojowych tłumaczone jest przeciążeniem bodźcami rozwijającego się układu nerwowego dziecka. Innymi słowy – „jeden mały krok w tył, duży krok naprzód”. Jak rozpoznać skok rozwojowy? W książce Hetty i Francisa „The Week Wonders” wyróżnione zostały następujące skoki rozwojowe: 4.–5. tydzień życia Pierwszy krok rozwojowy następuje w tygodniu życia. Zdolność percepcji bodźców jest już większa niż przy urodzeniu, wzrok dziecka wyostrza się, jego mobilność wzrasta (potrafi odwracać głowę, trzymać rączki przed twarzą), rozpoznaje głos matki, zaczyna się też świadomie uśmiechać (jest to tzw. uśmiech społeczny) i jest bardziej zainteresowane otoczeniem – czas drzemek stopniowo skraca się, a okres aktywności wydłuża. Dźwięki, światło, zapachy, dotyk – wszystko staje się bardziej intensywne i dlatego może budzić strach i niepokój malucha. Bobas może być bardziej płaczliwy, mieć trudności z zasypianiem i potrzebować nieustannego bliskiego kontaktu z mamą – znajomy zapach, głos, dotyk, ciepło będą działać na niego kojąco i wyciszająco. Dowiedz się także, co oznacza termin High Need Baby. 8. tydzień życia Drugi skok rozwojowy następuje ok. 8. tygodnia życia, na przełomie miesiąca. Określa się go jako „świat wzorów/wzorców”. Malec zaczyna rozpoznawać pewne schematy i kojarzyć powiązane ze sobą czynności (np. mama+fotel=karmienie). W dalszym ciągu rozwija się jego wzrok. Zaczyna interesować się różnymi wzorami, kształtami, fakturami (szczególnie kontrastowymi) – cieniami na ścianie, własnymi rączkami, zabawkami. Rozpoznaje twarz mamy i taty, uważnie obserwując ich mimikę, może mniej entuzjastycznie reagować na nowe twarze. Jest bardziej aktywny fizycznie – podnosi główkę, wymachuje rączkami i nóżkami, ćwicząc koordynację ruchową i rozwijając powoli kontrolę nad własnym ciałem, potrafi utrzymać także zabawki. Zaczyna wydawać określone dźwięki. U niektórych dzieci mogą pojawić się problemy ze snem lub z karmieniem – dziecko nie ssie butelki/piersi, jednak płacze przy ich odstawianiu. Karmienie w tym przypadku stanowi drugorzędny cel dla malucha – sam kontakt z butelką/piersią działa na nie uspokajająco. Dziecko w czasie kolejnego skoku rozwojowego może być marudne, potrzebować kontaktu z bliską osobą i wyciszenia. 10.–12. tydzień życia W kolejnym etapie rozwoju u niemowląt wzrasta ich zainteresowanie otoczeniem – zaczynają skupiać się na detalach (na różnicach w natężeniu dźwięków i światła, różnym tonie głosu). Świadomie zwracają się w kierunku interesującego ich dźwięku. Dziecko samo zaczyna modulować głos, piszcząc i głużąc, bawi się też, robiąc bąbelki ze śliny. Wyraźnie zauważalna zamiana zachodzi w rozwoju ruchowym – jego ruchy nabierają płynności, zaczyna odpychać się nóżkami, łapać przedmioty oburącz, wodzić wzrokiem za poruszającym się przedmiotem. Po drugim skoku rozwojowym niemowlęta stają się bardziej niezależne – mogą nie wymagać aż takiej uwagi, jak wcześniej, jednak wraz z nadejściem trzeciego skoku, zachowują się wprost przeciwnie. Stają się też bardziej nieśmiałe, ciche, częściej ssą kciuk lub smoczek. Innym znakiem nadchodzącego skoku jest całkowite zaburzenie dotychczasowego rytmu dnia – problemy ze snem (częste pobudki w nocy lub wcześnie rano, odmowa drzemek w ciągu dnia) oraz obniżenie apetytu. 18.–20. tydzień życia Czwarty skok to „świat wydarzeń” – dziecko zaczyna dostrzegać ciąg przyczynowo-skutkowy własnych działań: celowo potrząsa grzechotką, bo wie, że ta wyda dźwięk, zrzuca zabawki na podłogę, aby podniosła je mama, wyciąga rączki, aby je podnieść, bawi się w „akuku”. Jego mobilność wzrasta – zaczyna pełzać bądź raczkować, potrafi przekładać zabawkę z ręki do ręki, przewraca się z pleców na brzuch. Maluszek asekuruje się rączkami przed upadkiem do przodu w siadzie, umie wykonać płynnie kilka czynności następujących po sobie (np. sięgnięcie po zabawkę, przełożenie jej z ręki do ręki i włożenie do ust) lub płynnie powtarzać określone zadania (potrząsanie grzechotką, uderzanie w stół). Zaczyna reagować na swoje imię, mówić ciągami sylab (mama, dada, baba), rozpoznaje swoje odbicie w lustrze, ma swoją ulubioną zabawkę, kocyk. W komunikacji z innymi zaczyna rozpoznawać krótkie słowa (nie, tak itp.), reaguje krzykiem, jeśli coś pójdzie nie po jego myśli. 22.–26. tydzień życia Kolejny skok rozwojowy dotyczy wkraczania malucha w „świat związków”. Dziecko zaczyna dostrzegać dystans pomiędzy przedmiotami, osobami – pojawia się wówczas także lęk separacyjny. Niemowlę głośno protestuje, widząc oddalających się rodziców. Może być to bardzo uciążliwe dla opiekunów, ale właśnie w tym okresie malec potrzebuje dużej ilości wsparcia. Dziecko preferuje wtedy znane osoby, z bliskiego otoczenia, boi się obcych ludzi. W tym czasie bobas może także opierać się (dosłownie) i uciekać przed zmianą pieluchy (bo po prostu denerwuje go ta czynność). Jest to także czas wyrzynania się pierwszych mleczaków, co dodatkowo sprawia, że cały ten etap staje się dla wszystkich trudniejszy. Dziecko nabywa nowych umiejętności: zwiększa się zdolność utrzymania balansu ciała, co przekłada się na umiejętność samodzielnego siedzenia, bujania się. Maluch znacznie szybciej raczkuje lub pełza. Część dzieci zaczyna wstawać, umie chwytać przedmioty położone powyżej głowy. Świetną zabawą staje się wyciąganie rzeczy z szafek, ściąganie skarpetek, rozwiązywanie sznurówek, turlanie piłki po podłodze. Zaczyna rozumieć, że przedmioty mogą mieć różne położenie (w środku, na zewnątrz, nad, pod). Rozpoznaje krótkie zdania (nie rób tego, zostań, chodź, zrób papa). Zaczyna naśladować dźwięki, np. odgłosy zwierząt, auta, odgłosy kichania. Potrafi kiwać głową na „tak” i „nie”. Bardzo interesujące stają się przedmioty typu pilot, smartfon. Przeczytaj, jak można wspomagać naukę siadania u niemowlaka. 36.–40. tydzień życia Objawami zwiastującymi kolejny skok będzie zmiana zachowania (napady złości, mniejsza żywotność, domaganie się ciągłej uwagi), gorszy apetyt i sen, większa potrzeba bliskości. Od około 37. tygodnia można zauważyć pierwsze „nowości”. Maluch nabiera umiejętności kategoryzacji – potrafi wychwycić pewne cechy wspólne dla przedmiotów, zwierząt czy osób i zaliczyć je do jednej grupy (np. samochodziki pomimo tego, że różnią się kolorami, wszystkie są autami; banan i marchewka to rzeczy do jedzenia itp.). Bada różne przedmioty i je porównuje. W tym okresie dziecko ma już całkiem dobrze wyćwiczone chwytanie rzeczy między kciukiem a palcem wskazującym (jest to tzw. chwyt pęsetkowy). Powoli zaczyna sobie radzić z lękiem separacyjnym, chętniej się tuli i daje buziaki, rodzą się w nim także nowe uczucia, tj. zazdrość czy „empatia” (reaguje płaczem, gdy płacze inne dziecko, przytula misia, który upadł). Rozwija się jego poczucie humoru, naśladuje inne osoby, potrafi je rozpoznać i nazwać (oczywiście na swój dziecięcy sposób). Maluch staje się bardziej czynny w zabawie – inicjuje różne znane aktywności, np. zabawę klockami, czytanie książeczki, a także zamienia się rolami z rodzicem (np. ukrywa się w zabawie w chowanego). 41.–46. tydzień życia 41.–46. tydzień to wkraczanie w „świat sekwencji”. Maluch zaczyna zauważać, że aby osiągnąć zamierzony cel, musi wykonać pewną określoną sekwencję czynności, np. po naciśnięciu dzwonka do drzwi czeka i nasłuchuje, zanim kopnie piłkę próbuje się do niej zbliżyć. Zaczyna sam konstruować wieżę z klocków, wrzucać brudne ubrania do kosza na pranie – czasami mogą zdarzyć się jednak pomyłki i ubrania mogą wylądować w koszu na śmieci (chociaż „sekwencja” jest prawidłowa – podnieść i wrzucić). Dziecko podejmuje próby samodzielnego rozbierania się (np. zdejmowania skarpetek), zakładania butów, czesania włosów. Potrafi naśladować odgłosy zwierząt, coraz lepiej komunikuje się ze światem zewnętrznym (potrafi wyrazić odmowę słowem „nie”, zadowolenie, że coś mu smakuje – „mniam”, wskazuje kierunek, w którym chce się udać, potrafi także wskazać palcem przedmioty, osoby po usłyszeniu ich nazwy). Posługuje się (choć oczywiście jeszcze nieporadnie) łyżeczką, w trakcie posiłków częstuje swoim jedzeniem inne osoby, naśladuje ruchy innych osób w trakcie tańczenia. Polecane dla Ciebie kapsułki, odporność zł zestaw, olej, odporność zł płyn, szampon, bez barwników, bez sls, bez substancji zapachowych, bez sztucznych barwników, produkt naturalny, bez parabenów zł akcesoria zł Skoki rozwojowe dziecka w 2. i 3. roku życia Po ukończeniu 1. roku życia, dziecko staje się bardzo aktywnym obserwatorem świata. Doskonale orientuje się w swojej najbliższej przestrzeni – wie, gdzie leżą przedmioty w domu i gdzie ich szukać, potrafi wskazać paluszkiem w kierunku ulubionego placu zabaw, poznaje swój dom. Zna przynależność rzeczy do określonych osób, zaczyna je też kolekcjonować, np. zabawki. Świetnie bawi się w układanie nieskomplikowanych puzzli, zaczyna rysować. Rozwija się też jego poczucie czasu – przypomina sobie, co wydarzyło się dzień wcześniej, pamięta o ulubionych programach w telewizji, o obietnicach rodziców. Rośnie jego zainteresowanie architekturą – buduje bardziej kompleksowe budowle z klocków, układa zabawkowe linie kolejowe. W zakresie rozwoju mowy maluch rozumie już większość rzeczy i potrafi komunikować się ze zrozumieniem z innymi. Zaczyna wymyślać własne zabawy. Jest bardzo aktywne ruchowo, doskonali precyzyjne ruchy, co widać przy zapinaniu guzików, rysowaniu. Zaczyna kontrolować swoje potrzeby fizjologiczne i zazwyczaj pod koniec 3. roku życia jest już odpieluchowane. Czy to na pewno skok rozwojowy? Jak odróżnić go od problemów zdrowotnych? Skok rozwojowy wiąże się ze zmianą zachowania dziecka – staje się ono bardziej płaczliwe, marudne, wymaga więcej uwagi i bliskości z rodzicem, a im jest młodsze, tym trudniej odróżnić, czy źródłem płaczu nie jest np. ból. Objawami alarmowymi są: długo utrzymujący, nieutulony płacz, który nie mija mimo kołysania, tulenia, odmowa jedzenia, zwiększona męczliwość w trakcie karmienia. Innym niepokojącym sygnałem może być zahamowanie wzrostu i masy ciała. Postępująca regresja w zakresie psychomotorycznym także powinna skłonić rodziców do wizyty u pediatry, ponieważ może być objawem np. choroby metabolicznej i związanym z nią toksycznym uszkodzeniem układu nerwowego. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości ze strony rodziców, należy skierować się do pediatry, aby ten zbadał maluszka i ocenił rozwój dziecka. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły SIDS – syndrom nagłej śmierci noworodków Śmierć łóżeczkowa oznacza nagłą śmierć na pozór zdrowego dziecka poniżej 1. roku życia podczas snu. Przyczyna zgonu maluszka nie zostaje jednoznacznie ustalona, lecz znane są czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia SIDS. W jaki sposób można zapobiec nagłej śmierci łóżeczkowej? Ochrona dziecka przed upałem – o czym warto pamiętać? Odwodnienie, potówki, poparzenia słoneczne czy udar cieplny – to konsekwencje złej ochrony dziecka w czasie upału. Co robić, aby do nich nie dopuścić? Dowiedz się więcej, jak możesz skutecznie ochronić dziecko przed upałem. Ukąszenia owadów u dzieci – objawy i pierwsza pomoc. Co stosować na ugryzione miejsca? Ukąszenia owadów, zwłaszcza w sezonie letnim, przysparzają sporo problemów, gdyż mogą wywoływać silny świąd, obrzęk w miejscu ukłucia lub nawet prowadzić do zagrażającego życiu wstrząsu anafilaktycznego u osób uczulonych na jad insektów. Jak postępować w przypadku ukąszeń owadów u dzieci? Sapka niemowlęca – czym jest? Co robić, gdy się pojawi? Sapka powstaje na skutek niedrożności nosa noworodka lub niemowlęcia i objawia się utrudnionym oddechem i męczliwością podczas karmienia. Czy jest groźna? Co robić, gdy u małego dziecka wystąpi sapka? Kiedy należy udać się do lekarza? Podpowiadamy. Zapalenie spojówek u dzieci – przyczyny, objawy, leczenie Zapalenie spojówek u dzieci może mieć kilka przyczyn. Przeważnie ma ono podłoże bakteryjne, rzadziej wirusowe, dość często występuje także alergiczne zapalenie spojówek. Objawy, które się wówczas pojawiają to przede wszystkim świąd oczu, przekrwienie spojówek, obrzęk powiek oraz śluzowa lub ropna wydzielina sklejająca rzęsy. Leczenie zapalenia spojówek u pacjentów pediatrycznych jest uzależnione od czynnika, który go wywołał i może trwać od 5 dni do nawet kilku tygodni. Wnętrostwo (niezstąpione jądro) – rodzaje, przyczyny, leczenie Wnętrostwo jest wadą rozwojową, która polega na braku jednego lub obu jąder w mosznie. Niezstąpione jądro może znajdować się np. w pachwinie lub brzuchu. Schorzenie może być groźne, ponieważ zwiększa ryzyko rozwoju nowotworów jądra. Dowiedz się więcej na temat przyczyn, objawów, diagnostyki i leczenia wnętrostwa. Siatki centylowe – czym są? Jak interpretować wyniki? Siatki centylowe są normami rozwoju dziecka i służą do oceny ich prawidłowego wzrastania. Regularne pomiary oraz nanoszenie danych na siatki centylowe zgodne z płcią i wiekiem dziecka pozwalają wykryć nieprawidłowości w rozwoju dziecka i odpowiednio wcześnie wdrożyć diagnostykę i leczenie choroby podstawowej np. niedoboru hormonu wzrostu. Syndrom zapomnianego dziecka – czy można mu zapobiec? Przypadki pozostawienia dziecka w zamkniętym samochodzie zdarzają się i zdarzyć się mogą każdemu rodzicowi lub opiekunowi – wniosek ten, choć niewiarygodny, jest jednak prawdziwy. Wyniki badań pokazują bowiem, że tak działa ludzki mózg – w pewnych okolicznościach można zapomnieć nawet o dziecku będącym z nami w samochodzie. „Zapomnieć” wskazuje, że jest to problem pamięci, a nie wynik zaniedbania, o który tak często podejrzewani są rodzice lub opiekunowie. Kolka u noworodka najczęściej pojawia się około 3. tygodnia życia i trwa przez kolejne 3 miesiące. Jest trudnym sprawdzianem dla rodziców. Nieustanny płacz dziecka i bezsilność wywołana tym, że rodzice nie mogą mu pomóc, powoduje frustrację, złość, obniżenie nastroju. W wielu związkach pojawia się wtedy kryzys. Jak przetrwać ten trudny czas? Kolka u noworodka i niemowlaka to jeden z największych sprawdzianów dla związku. Po przyjściu na świat dziecka życie młodych rodziców wywraca się do góry nogami. Jest to rewolucja nagła - jeszcze dzień przed porodem ich potrzeby były najważniejsze, a już kolejnego dnia zostały zepchnięte na boczny tor. Zmiana toku myślenia i pogodzenie się z myślą, że to nie oni teraz się liczą, ale dziecko, jest trudna. A jeśli jeszcze noworodek ma kolki, w związku bardzo szybko może pojawić się kryzys (często zresztą nazywany "kryzysem pierwszego dziecka"). Kolka u noworodka testem dla związku Gdy noworodek nie ma kolek, po kilku tygodniach rodzice oswajają się z nową sytuacją i wypracowują sobie nowy rytm dnia codziennego. Jeśli niemowlę jednak cierpi na kolki, sprawa staje się dużo trudniejsza. Narastające zmęczenie, ciągły płacz dziecka, którego nic nie jest w stanie uspokoić, wywołują złość, zniechęcenie, frustrację. Szybko odbija się to na związku. Trzeba nie lada cierpliwości, żeby po miesiącach bezustannego krzyku, nie poddać się negatywnym emocjom. Według badań naukowców kolka u noworodka może spowodować nawet depresję u rodziców! Jak poradzić sobie z kolką u noworodka? Przede wszystkim trzeba dać sobie czas. Kolka u noworodka najczęściej mija po ukończeniu 3. miesiąca życia, gdy układ pokarmowy dziecka dojrzewa. Nie da się tego przeskoczyć, nie warto więc tracić energii na walkę z czymś, na co nie mamy wpływu. Objawy kolki możemy łagodzić, ale najczęściej nie udaje się ich wykluczyć. Trudna sytuacja w domu wymaga od rodziców wiele cierpliwości. Najważniejszą rzeczą jest zachowanie spokoju. Wzajemne kłótnie i pretensje niczego nie zmienią, mogą tylko pogorszyć wasze samopoczucie i - paradoksalnie - spotęgować objawy kolki u dziecka. Maluch wyczuwa emocje rodziców, natychmiast się zorientuje, że mama jest zmęczona, zła i smutna. To sprawi, że przestanie czuć się bezpiecznie, zacznie jeszcze głośniej i mocniej płakać. Noworodek ma kolkę: co robić? Przez te pierwsze trzy trudne miesiące postarajcie się być dla siebie wsparciem. Zmieniajcie się w opiece nad dzieckiem, tak, żeby każde z was mogło zwyczajnie odpocząć, nie zapraszajcie gości, jeśli nie macie na to siły, nie dokładajcie sobie obowiązków. Dajcie sobie wewnętrzne przyzwolenie na to, żeby nie funkcjonować na najwyższych obrotach. Śpijcie tyle ile możecie, powoli przyzwyczajajcie się do nowej sytuacji. Jeśli wy się wyciszycie, wyciszy się również niemowlę. A o to przecież chodzi. Przyczyny kolki u noworodka Kolka u noworodka pojawia się w 3. tygodniu życia i trwa do miesiąca życia. Ból brzuszka wywołują gazy gromadzące się w jelitach. Są one spowodowane niedojrzałym układem trawiennym. To, co potęguje płacz u noworodka, to niedojrzały układ nerwowy maluszka. Maluch jest przestymulowany, nie radzi sobie z dużą ilością nowych bodźców, dlatego wciąż płacze i krzyczy. Trzy pierwsze miesiące życia, w których występuje kolka, są zgodnie z tą teorią okresem adaptacji do życia w nowym świecie. Niektórzy lekarze wskazują na związek między kolką u noworodka a stanem psychicznym mamy. Jeśli w ciąży kobieta jest nerwowa, przeżywa stresujące sytuacje, a po urodzeniu dziecka cierpi na depresję poporodową, jest większe prawdopodobieństwo, że u dziecka pojawi się kolka. Jak rozpoznać kolkę u noworodka? Kolkę u noworodka sugerują następujące objawy: niemowlę głośno płacze i krzyczy bez powodu - ma sucho, jest najedzone, nic mu nie dolega; płacz niemowlęcia pojawia się popołudniami i wieczorem; dziecka nie uspokaja bliskość mamy, nie daje się odłożyć do łóżeczka, cały czas chce być noszone na rękach; codzienny płacz może trwać nawet kilka godzin; dziecko prostuje i podkurcza nóżki, ma twardy brzuszek. Co na kolkę u noworodka? Kolkę u noworodka można próbować łagodzić, stosując kilka metod. Polecane są masaże rozluźniające na brzuszek, ciepłe okłady i kąpiele. U mam karmiących piersią bardzo ważną rzeczą jest również przestrzeganie diety i wykluczenie z niej produktów, które mogą przyczyniać się do wystąpienia kolki u noworodka (produkty wzdymające, mleczne, ciężkostrawne). U mam karmiących maluszka mlekiem modyfikowanym ważne jest zwrócenie uwagi na mleko. Być może zawiera zbyt dużą ilość białek, których brzuszek maluszka nie jest w stanie przetrawić. Warto skonsultować się z pediatrą, który może zalecić zmianę mleka modyfikowanego na takie, które ma obniżoną zawartość laktozy w porównaniu do tradycyjnego preparatu dla niemowląt i częściowo zhydrolizowane białka – mleko typu comfort. Kryzys laktacyjny niejedno ma imię. Bolesne brodawki, nawał pokarmu, zbyt mało pokarmu. To także zapalenie piersi czy ropień. Moja przygoda z karmieniem u pierwszego dziecka to był jeden wielki kryzys laktacyjny. Nauczona doświadczeniem, podpowiadam czym laktacyjny on jest i jak go przetrwać?Kryzys laktacyjny − kiedy występuje?Kryzys laktacyjny najczęściej pojawia się w pierwszych dniach karmienia. Zwłaszcza, jeżeli pierwszy raz karmisz piersią. Pojawia się stres, czy masz wystarczająco dużo pokarmu. Niestety, często po cesarskim cięciu (choć nie tylko) młode mamy muszą walczyć o każdą kroplę mleka i „rozkręcać laktację”. Do tego, początki karmienia potrafią być naprawdę bolesne. Po pierwsze, wyrzut hormonów sprawia, że Twoje brodawki są bardzo wrażliwe i nawet taki maluszek może je podczas karmienia poważnie podrażnić. Z moich piersi lało się nie tylko mleko, ale również krew… Dlatego, ważne jest, żebyś szykując się do szpitala, nie zapomniała spakować maści na bolesne brodawki. Najlepsze są takie z dużą zawartością lanoliny, np. Ziaja Mamma Mia, lano-maść, Multi-Mam Lanolina, maść pielęgnacyjna do brodawek, Pharmaceris M 100. Lanolin, łagodząca maść na brodawki piersiowe, Medela Purelan 100 − czysta lanolina łagodząca podrażnienia brodawek porad na temat tego, jak sobie radzić z bolesnymi brodawkami, przeczytasz w artykule: Co na brodawki przy karmieniu piersią? Czyli jak złagodzić podrażnienia?„Karmienie piersią to ogromny wysiłek dla organizmu młodej mamy, a jednym z pierwszych problemów, jakie napotyka kobieta są bolesne i podrażnione brodawki. Od samego początku karmienia lepiej zadbać o właściwą pielęgnację brodawek sutkowych, dzięki czemu dolegliwości będą znacznie mniejsze. Jednym ze sposobów jest stosowanie specjalnych kremów na bazie lanoliny, która natłuszcza i łagodzi skórę brodawek”− podpowiada lek. med. Aleksandra dochodzi także ból związany z obkurczaniem się macicy, który szczególnie dokucza właśnie podczas karmienia piersią. Jest to wynik tego, że podczas karmienia wydziela się oksytocyna, pod wpływem której macica się laktacyjny pojawia się także wraz z nadejściem „nawału pokarmu” w około 4 − 5 dobie po porodzie. O tym, jak sobie ulżyć w czasie nawału pokarmu, pisałam w artykule: Nawał pokarmu. Co zrobić, gdy piersi chcą eksplodować?Kryzys laktacyjny a skoki rozwojoweNajczęściej jednak o kryzysie laktacyjnym mówimy wtedy, gdy przez jakiś czas gruczoły piersiowe produkują zbyt mało pokarmu i dziecku trudno się najeść. Dlatego „wisi” Ci na piersi prawie bez przerwy, jest rozdrażnione i płaczliwe. Weź jednak pod uwagę, że jest to najczęściej chwilowe i prawdopodobnie wiąże się z tzw. „skokiem rozwojowym” dziecka. Mają one miejsce w momencie nabywania przez dziecko nowych rozwojowe pojawią się najczęściej w podobnym czasie (choć nie identycznym) u dzieci, tj. około 2 − 5 tygodnia pojawia się kryzys laktacyjny w trzecim miesiącu. Ile trwa? Przeważnie od 2 do 6 dni. Następne skoki rozwojowe pojawiają się co około 3 miesiące do ukończenia przez dziecko pierwszego roku życia i towarzyszą nabywaniu takim umiejętnościom jak siedzenie czy raczkowanie. Jak przetrwać kryzys laktacyjny?Tak, jak pisałam na początku, moja przygoda z karmieniem córki zaczęła się fatalnie i skończyła dość szybko. Już od 3. miesiąca dokarmiałam ją mlekiem modyfikowanym (córka nie przybierała na wadze), potem była przygoda z laktatorem, KPI… aż do momentu, gdy dziecko nie odrzuciło całkiem mojego pokarmu. Z perspektywy czasu, mam dla Ciebie 2 bardzo ważne Nie obwiniaj się!Mnie stres i poczucie winy podczas karmienia dosłownie zjadał. Od początku bałam się o to, że moje dziecko się nie najada. Do tego płaskie i krwawiące brodawki, nawał pokarmu, zapalenie piersi. Cały czas pod górkę. Nie dość, że nie mogłam spać i jeść ze stresu, to do tego obwiniałam się o to, że mam za mało pokarmu. Wstydziłam się nawet komuś o tym powiedzieć. Wstydziłam się, że muszę dokarmiać dziecko mieszanką. To zaś powodowało samo napędzające się koło: przez stres miałam mało pokarmu, przez co się później stresowałam się…. i tak w kółko. Teraz już wiem, że obarczanie się odpowiedzialnością za brak pokarmu, jest absolutnie niepotrzebne i co więcej niekorzystne dla Twojego zdrowia! 2. Skorzystaj z profesjonalnej pomocyBędąc w 2. ciąży, od razu założyłam sobie, że jak tym razem będę miał kryzysy laktacyjne, nie będę się o to obwiniać i natychmiast skorzystam z pomocy Certyfikowanego Doradcy Laktacyjnego. Dlatego, jak w około 3 tygodniu zauważyłam, że mój syn wieczorami jest bardzo niespokojny przy karmieniu, od razu zaczęłam się martwić, że mam za mało pokarmu. Jednak, od razu poszłam na wizytę do wykwalifikowanej położnej. Dzięki temu dowiedziałam się, że mam dużo pokarmu, bo dziecko bardzo dobrze przybiera na wadze (i kamień spadł mi z serca).Natomiast, to że mój syn był niespokojny podczas wieczornego karmienia wynikało właśnie z tego, że przechodził skok rozwojowy. Poza tym, wieczorem organizm mamy karmiącej wytwarza mniej prolaktyny, mleka jest mniej i jest nieco „chudsze” i dlatego maluch potrzebuje więcej ssać! Położna laktacyjna zmodyfikowała również moją technikę karmienia, dzięki czemu teraz zarówno mnie, jak i mojemu dziecku jest w końcu szybciej udzielona zostanie Ci profesjonalna pomoc, tym szybciej „kryzys” może zostać zażegnany. Pamiętaj jednak o tym, że czasem problemy z karmieniem są niezależne od Ciebie i nie zawsze masz wpływ na to, ile trwa kryzys laktacyjny. Bywa i tak, że konieczne może okazać się dokarmienie dziecka mieszanką. Jednak zanim się na to zdecydujesz, gorąco zachęcam Cię do zasięgnięcia porady profesjonalisty w zakresie karmienia piersią.

kryzys 6 tygodnia u niemowlaka